Obiady Czwartkowe #19 - "Czy chciałbyś żyć wiecznie"

Obiady czwartkowe - Seria dyskusyjna ukazująca się regularnie raz w tygodniu o 17:00. Poruszane tematy nie są ściśle powiązane z kucykami, czy fandomem, a jedynie lekko do nich nawiązuje.

Dzień dobry na kolejnych "obiadkach". W poprzednim poście napisaliście wiele interesujących komentarzy. Postanowiłem wyróżnić wypowiedź jednej z użytkowniczek.

Mądry i wyważony w tonie komentarz. Dobrze Cię rozumiem. Ja też nie miałem na podstawach przedsiębiorczości o wypełnianiu PIT'ów, zamiast tego mieliśmy lekcje o spółkach. Niestety nauczyciel był nieprzyjemny, a jego podejście zniechęcające. Na bym nawet powiedział, że szkoła uczy uległości, ale nie samodzielności. Chodzenie do szkoły porównywaliśmy do obozu pracy, nauczycieli do klawiszy, sale lekcyjne do celi, korytarz do spacerniaka. Pamiętam z tamtego czasu wiele żartów na temat "głupiej szkoły". Internetu nie potrafiłbym porównać do jakiegokolwiek narzędzia do zdobywania wiedzy, nie tylko do "zabawy" jak wtedy to widzieliśmy. Ja też przez wiele lat miałem "żal" do szkoły, ale teraz nawet o tym nie myślę.

Dziękuje za wypowiedź czarny alicornie ;)

Żyj długo i szczęśliwie
...aż do skończenia świata

Ile tak właściwie Celestia ma lat?

Skoro o alicornach mowa, czy fascynował was temat długowieczności? Czyż to nie byłoby fascynujące obserwować zmieniające się czasy, być świadkiem historycznych wydarzeń, albo zwiedzić świat, a może takie życie byłoby zwyczajnie nudne i smutne? Jeszcze przez długi czas nie będzie nam dane wiedzieć, jak czuje się osoba, która przeżyła 1000 lat życia. Na liście najstarszych, żyjących ludzi świata góruje obecnie Emma Morano, która w listopadzie skończy 117 lat. Urodzona 29 listopada 1899 roku włoszka pochodzi, nazwijmy to, z długowiecznej rodziny, gdzie była najstarsza z ośmiorga rodzeństwa. Miała cztery siostry i trzech braci. Niektórzy bracia i siostry, ciotka, a także matka żyli ponad 90 lat, a jej młodsza siostra dożyła do 103 lat! To jest naprawdę fascynujące i budzące podziw spotkać stulatka. Kogoś, kto przeżył cały XX wiek. Nasze przedwczesne myśli o śmierci są z tej perspektywy śmieszne, bo co może powiedzieć ktoś, komu życzenie stu lat byłoby, delikatnie mówiąc, nie na miejscu. Chyba też nie ma co się przejmować tym, co będzie za kolejne lata ani nie przyjmować niczego za pewnik. To nasze szablonowe myślenie ogranicza nas i zmusza do przekonań, które zostają złamane, albo jak to się mówi zniszczone, po spotkaniu kogoś, kto do tego szablonu nie masuje. Może podobnie będzie z długowiecznym życiem?

Co rozumiemy przez długowieczność? I czy byłoby to na pewno takie fajne? Jest zasadnicza różnica między długowiecznością a nieśmiertelnością, spotykam czasami ludzi, którzy to mylą. Długowieczny człowiek żyje dłużej od przeciętnego człowieka, a nieśmiertelny żyje wiecznie i nigdy nie umrze. Możemy sobie jedynie wyobrażać, jak wyglądałoby takie wieczne życie. Czy byłoby pełne bólu i cierpienia, czy pełen radości i nadziei? Z pewnością byłoby fascynujące. Powracając na chwilę do pesymistycznej kwestii wiecznej egzystencji, ile i na jak długo tak właściwie wytrzymałby taki człowiek? Czy w którymś momencie swojego życia nie miałby tego serdecznie dosyć? A może to kwestia charakteru i siły woli? W wielu przepisach na długowieczność stuletnich staruszków słyszę nie tylko o uprawianiu sportu czy zdrowym odżywianiu, ale także o optymizmie. Może to tylko nam młodym się wydaje, że długowieczne życie najpewniej byłoby smutne, a co jeśli się mylimy i okaże się inaczej? Tego nie możemy wiedzieć, tylko gdybać.

Wspomniana przeze mnie lista najstarszych ludzi świata zawiera pozycję osób, które dożyły aż do ponad 120 lat! Gdzie może leżeć ostateczna granica?

Przeszukując Internet, natrafiłem na masę artykułów dotyczących eksperymentalnego leku na długowieczność.

Naukowcy z KU Lueven w Belgii odkryli, że lek na cukrzyce o nazwie metformian ma właściwości przedłużające życie. Pierwsze eksperymenty przeprowadzono na nicieniach C. elegans, które po podaniu leku żyły nie tylko dłużej, ale też były zdrowsze. Potem powtórzono eksperyment na myszach, gdzie również osiągnięto 40% dłuższe życie. Gryzonie miały też mocniejsze kości od swoich normalnie starzejących się krewniaczek. Diabetolodzy z Cardiff University zauważyli, że osoby zażywajace metforminę są w zadziwiającej dobrej kondycji, żyjąc średnio o osiem lat dłużej od statystycznie żyjących diabetyków o podobnej kondycji fizycznej.

Metformina podnosi liczbę cząsteczek tlenu dostarczanych do komórek, podnosząc ich żywotność. Starzenie się organizmu jest zależne od starzenia się komórek, w których wraz z wiekiem dochodzi do uszkodzeń DNA. Powoduje to z kolei zatrzymanie podziału komórek i zaczynają się starzeć. Stare komórki wydzielają specyficzne substancje, tzw. cytokiny prozapalne, powodując w organizmie przewlekły stan zapalny. Odpowiada on za wszystkie choroby wieku starczego, przykładowo cukrzyca typu 2, nowotwory, miażdżyca i choroba Alzheimera. Jeżeli dotychczasowe obserwacje zostaną potwierdzone, ludzie zażywający lek w odpowiednich dawkach będą mogli dożyć nawet do 120 lat.

Czy dożycie do 120 lat byłoby wystarczająco zadowalające, czy może okaże się, że nawet jakby człowiek miał dożyć do 1000 lat, pod koniec życia i tak powie "ale to szybko zleciało"? Zawsze znajdą się powody do narzekania. Niestety na chorobę pyszałka nie wynaleziono do tej pory żadnego lekarstwa.