Applejack, 4chan i szczerość...

Domyślam się, że niektórzy widzą ten temat już któryś raz pod rząd (nie jestem w końcu jedynym, który dostrzegł to wypaczenie w naszym fandomie, ostatnio nawet w Equestria Times był podobny artykuł), ale weźcie pod uwagę fakt, że to jest temat o którym trzeba mówić. Trzeba wszystkim dookoła świdrować go do głów, dopóki wszyscy nie weźmiemy się w garść...

Applejack

AJ, jako nasza ulubiona kowbojka, reprezentuje element szczerości. Szczerość to bez wątpienia bardzo ważna cecha. W końcu nikt nie lubi być okłamywany, prawda?

Otóż nie! Szczerość jest dla bronych elementem widmo. Niby jest, a jej nie ma. Bo szczerym można być tylko, jeżeli bronym to pasuje. Jeżeli w pełni zgadza się to z ideą "przyjaźni, miłości i tolerancji". Jeżeli jednak szczerość jest niewygodna, należy łgać i tego łgarstwa bronić, albowiem to jedyna słuszna droga, aby być "miłym i przyjaznym". Ale wszystko po kolei...

4chan

Fandom bronych, jak wszyscy wiemy, swe początki wziął z niesławnego forum 4chan, konkretnie z działu o nazwie /b/. Jako brony sam właśnie tam zaczynałem. Co prawda nie udzielałem się w fandomie, nie toczyłem wojny po stronie kuców na /tg/ i nie postowałem kolorowych taboretów do złamania /b/. Ale lurkałem, czasem się odzywałem, czasem dostałem odpowiedź i znam to środowisko...
 

Ta stara gwardia bronych ma tyłki ze stali. Wiedzą co to jest hejt, nie raz ktoś im odpisał "zabij się pedale, bo jesteś rakiem dla świata" i nie dość, że potrafią to znieść, to jeszcze potrafią być też szczerzy. Bez wahania napiszą ci co im się nie podoba, skrytykują cię lub po prostu zjadą z góry na dół, jeżeli na to zasłużyłeś. Sami też potrafią wytrzymać takie traktowanie w internetach.

Oni jednak "wychowali się" w środowisku, które delikatnie ujmując jest ciężkie. Jednym to wyszło na dobre (umieją dyskutować z dystansem i szczerą postawą) innym na złe (trollują i hejtują bezpodstawnie). Jednak, w tym fandomie są też ludzie, którzy nie byli na 4chanie...

Szczerość?

W miarę rozwoju fandomu bronych, staliśmy się społecznością o niezwykle dużym rozstrzale wiekowym. Dołączyły do nas po prostu dzieci. Wiadomo więc, że stara gwardia musiała nauczyć się teraz odrobiny kultury, bo inaczej zostałaby wykluczona ze społeczności (ta, nie mogę wprost nazywać ludzi debilami, ale da się żyć), no życie, ale to co się stało potem, zostało wypaczeniem naszego fandomu.

"Tolerancja" zaczęła bowiem oznaczać, iż nie wolno nikomu powiedzieć nic negatywnego. Jeżeli ktoś narysował fanart, nie masz prawa mu powiedzieć, że jest on brzydki. Jeżeli ktoś napisał fanfika, nie masz prawa powytykać mu błędów. Jeżeli ktoś coś, ty zawsze musisz być miły i bezkrytycznie przyjmować to co od siebie on dał.

Za pierwszym razem zderzyłem się z tym drobnym faktem pisząc swojego pierwszego fanfika. Posłałem do publikacji, tak scrolluję, patrzę, czytam komentarze... a gdzie krytyka? Jestem dyslektykiem, tylko czekałem, aż ktoś zacznie mi wytykać setki błędów językowych. Nie doczekałem się. Dopiero jak drugiego opublikowałem, ktoś mi wytknął, że z przecinków jestem do dupy i pozaznaczał kilkanaście. Normalnie aż go za to przytulić chciałem, bo w końcu ktoś napisał mi coś konstruktywnego.

Znaczna część bronych woli się jednak onanizować poprzez robienie z naszej społeczności klubu wzajemnej adoracji. Gdzie wszystko jest ładne, piękne i miłe, nawet jeżeli to po prostu mija się z prawdą. A jeżeli ktoś próbuje być szczery, to pała w dłoń, jest on wrogiem! Przykłady? Proszę:

Wideo Tommy Oliviera, z czasów, gdy zaczął zauważać, że bronies hejtują jego i innych krytyków serialu za to, iż śmieli oni mówić prawdę na temat jakości wykonania kreskówki. Brak dystansu, kultury oraz akceptacji szczerych wypowiedzi Tommego doprowadził go do opuszczenia fandomu.

Monolog od AnimatedJames. Dokładnie na ten temat.

Takie sytuacje nie powinny się zdarzać. Są one wypaczeniem tolerancji oraz wszystkich idei, które są przewodnie naszej ulubionej kreskówce.

Jak powinno być?

Po pierwsze nie powinniśmy się bać mówienia prawdy. Jeżeli ktoś zrobił coś źle, powiedzcie mu to. Poważnie, konstruktywna krytyka (nie tylko twórczości, ale i choćby zachowania przy stole) wszystkim wychodzi na dobre. Zwłaszcza osobie skrytykowanej, jeżeli tylko tę krytykę potrafi przyjąć.
 

Po drugie nadal powinniśmy być kulturalni. O ile kultura, to szeroko pojęte znaczenie i sztuka właściwego zachowania się jest piekielnie trudna, o tyle wystarczy nie używać mocnych słów w rozmowach między sobą.

Po trzecie dystans do samych siebie. Tyczy się to osoby mówiącej prawdę jak i tej, która tę prawdę odbiera. Fakt, że ktoś się z tobą nie zgodził, nie znaczy, że jest twoim wrogiem i chce cię poniżyć. Fakt, że ktoś ci coś wytknął nie znaczy, że uderza w twoje kompleksy. Fakt, że ktoś silnie zareagował na twoją krytykę, nie znaczy, że jesteś dupkiem.

Zdaję sobie sprawę, że dla niektórych te przymioty są ciężkie. Zwłaszcza odwaga w mówieniu prawdy, jeżeli wiemy, że nasz współrozmówca może nam odpisać w wielkim wyrzutem, ale jeżeli nadal będziemy łechtać się wzajemnie kłamstwekami, to ucierpi na tym więcej osób, niż moglibyście się spodziewać.

Nie zrozumcie mnie źle

Ten problem nie dotyczy wszystkich bronych. Są wśród nas osoby, które potrafią być szczere i nie obrażają się za prawdę. Problem jest jednak w tym, że jest wśród nas też dużo osób chcących, by nasza społeczność była klubem wzajemnej adoracji i atakujących za pomocą "tolerancji" wszystkich, którzy burzą tę nierealną oraz szkodliwą utopię.

Na koniec, żeby nie było: możecie się ze mną nie zgodzić w komentarzach, powytykać wszystkie literówki czy nawet wytknąć błędy w przedstawieniu tematu. (A tak szczerze powiedziawszy to ja nawet lubię jak mi się wytyka literówki oraz jestem za to wdzięczny, bom dyskleptyk i ciężko mi się samemu poprawiać) Amen.