Keep calm and... oh, look a pony!

Witajcie, powracam z martwych!
Oto post poświęcony ankiecie, która od niedawna widnieje na prawym pasku bloga.
Zadaję w niej pytanie: Z jakiego powodu wciąż jesteście w fandomie?
Czy zastanawialiście się głębiej, co wy tu jeszcze robicie?
A może nie będziecie w stanie odpowiedzieć na to pytanie, bo czekacie w schronie na sezon 4?
Post zawiera moje własne przemyślenia i doświadczenia odnośnie postawionych pytań. Zachęcam jednak do pisania swoich rozważań, gdyż prawda jest zazwyczaj po środku.

Lada moment napiszę posta o tym, że blog For Glorious Equestria ma już dwa lata. To wbrew pozorom duży okres czasu. Trochę się w tym czasie zmieniło i poniekąd mam wrażenie, jakby to było 5 lat.
A przecież fandom jest dużo starszy od FGE.
Blog powstał przecież po zakończeniu sezonu 1. Co prawda wtedy jeszcze nie wiedzieliśmy nawet, czy i kiedy powstanie sezon drugi, ale już wtedy ponad 1/3 obecnej ilości odcinków serialu została wyemitowana.
W sumie to źle brzmi, skoro w ciągu dwóch lat dostaliśmy tylko 39 odcinków (no, dobrze, film też), ale jak tak dalej pójdzie, to kiedy to się wszystko skończy, będziemy starzy i to nasze dzieci będą oglądać finał!

Serial
Tylko 39 odcinków?
To naprawdę trochę mało, jak na serial, który poruszył Internet.
Tak, wiem, nie ma co popędzać twórców. Wykonanie każdego odcinka to ładnych kilka tygodni. Co do porównania z innymi serialami, nie przeprowadzałem takiego.
Teraz dopiero rzuciłem okiem na daty emisji odcinków Adventure Time na angielskiej Wikipedii. Mniej więcej w tym samym okresie czasu, bo od 11 lipca 2011 do 1 lipca 2013 został wyemitowany sezon 3,4 i 26 odcinków sezonu 5. W sumie daje to 78 odcinków.
Ok, biorąc pod uwagę, że jeden odcinek MLP jest jak dwa odcinki AT (ze względu na długość), to otrzymujemy 78/2 = 39 odcinków!
A więc nie jest tak źle.
Prawdziwa różnica między tymi serialami polega na tym, że po zakończeniu sezonu 3. Adventure Time,  pierwszy odcinek następnego został wyemitowany... niecałe dwa miesiące później! Różnica czasu pomiędzy sezonem 4 i 5 to prawdziwy rekord - niecały miesiąc, a to nie jedyny taki przypadek w historii emisji tego serialu.
Zapewne zadajecie sobie pytanie: skoro odstęp między poszczególnymi seriami MLP to: 4 miesiące - między sezonem 1 i 2, prawie 7 miesięcy między sezonem 2 i 3 i z prawdopodobnie ponad 7 miesięcy między 3 i 4 (trzecia seria zakończyła się w lutym, a czwarta została zapowiedziana "na zimę"), to skąd identyczna sumaryczna utworzonego materiału (a nawet lepszy w przypadku MLP, jeśli uczciwie doliczymy także Equestria Girls)?
Widocznie zrobienie dwóch 11-minutowych odcinków trwa krócej niż jednego 22-minutowego.
Fair enough, choć czekanie prawie cały rok na nowy sezon... straszne!

Twórczość fandomu
Można więc powiedzieć, że siłą fandomu jest jego niesamowity potencjał.
Ilość fanfików, fanartów, piosenek, animacji, pluszaków, maskotek, komiksów, przypinek itd. jest zniewalająca!
Już nikogo nie dziwi objętość Fallout: Equestria. Choć fakt, że istnieje tyle innych fanfików pobocznych osadzonych w realiach ze słynnego pierwowzoru może zaskakiwać. Tym bardziej, że niektóre są od niego jeszcze większe - Fallout: Equestria Project Horizons.

Obecna liczba obrazków na stronie Deribooru wynosi obecnie: 316274
I choć olbrzymią część stanowią zwykłe screeny z serialu lub kucykowe memy, ewentualnie obrazki na poziomie późnego przedszkola, to i tak wynik jest świetny.

Sam  na komputerze mam "tylko" ponad 5000 kucykowych obrazków, z których porażająca większość to fanarty. Szukając bardziej dokładniej i częściej, mógłbym spokojnie zwiększyć tę liczbę do 7-8 tysięcy. Obniżając standardy zapisywania obrazków, przyjmując trochę słabsze, pewnie dałbym radę osiągnąć 20 tysięcy. A zdaję sobie sprawę, że są osoby, które mogłyby powiedzieć, że moja kolekcja to tylko wierzchołek góry lodowej.

Jedna z najbardziej epickich humanizacji

Ludzie
Siłą fandomu są ludzie. Każda jednostka, która zabiera głos. Nieważne, czy rysuje, czy pisze, czy wystukała tylko parę komentarzy. Pokazuje w ten sposób, że jest i chce być uczestnikiem tej wielkiej społeczności.
W czasie pobytu tutaj spotkałem wielu ludzi i choć moje początkowe wyobrażenie na temat tego, kim są bronies, uległo zmianie, to jednak nie mogę powiedzieć (jak parę osób w płaczliwych postach na facebooku), że fandom jest beznadziejny, a ludzie okropni.
Każdy popełnia błędy i robi głupoty i choć niektórych miałem lub mam serdecznie dość, to jednak jest też spora grupa ludzi, z którymi miło spędziłem czas w tym fragmencie internetów.
Biorąc średnią z moich eksperymentów dochodzę do przełomowych wniosków: bronies są ludźmi w całym tego słowa znaczeniu.
Właściwie moglibyśmy się nazywać "Całkowicie TYPOWI ludzie XXI wieku". Typowi, bo ludziom do normalności wiele brakuje.

Poligon dla artystów
Duży fandom to duże szanse na zaprezentowanie swoich prac.
Nie trzeba się wstydzić tego, że narysowało się Fluttershy lub Rainbow Dash, by dostać kilka lajków więcej. Nawet zdolni i znani zastosowali ten trik. Twórca PONY.MOV wydaje się zawdzięczać kucykom sporą ilość fanów i ogólnego zainteresowania. Nic, co zrobił wcześniej, nie osiągnęło aż takiej popularności. Teraz po zakończeniu serii, również nie robi niczego specjalnego.
Dodajmy tu także masę artystów, których dorobek na DeviantArt można podsumować w słowach: 5-10 obrazków na dnie galerii o różnej tematyce, a potem 100 obrazków o kucykach.

Druga kwestia: czy przed MLP wyobrażalibyście sobie dorosłych ludzi piszących o kolorowych osiołkach? Pół biedy, jeśli to serie typu Fallout, ale wiele fanfików to albo naiwne historie o ratowaniu świata albo jeszcze bardziej naiwne shippingi! Te same osoby śmieją się z komedii romantycznych oglądanych przez ich matki i oceniają Avengers 0/10. Nie, żeby uznawał fabułę Avengers za mega zawiłą, ale sam film dobrze się ogląda i robi dokładnie to, czego oczekiwałem.

Nie zastanawialiście się, ile osób jest w fandomie tylko dlatego, że coś tworzy?
Sam myślę czasem, czy nie przychodziłbym tylko raz na parę miesięcy, gdyby nie to, że prowadzę bloga.
Autor Fallout: Equestria Project Horizons wciąż pisze swoje gigantyczne dzieło. Podobno ma skończyć w tym roku. Czy gdyby nic nie pisał, byłby wciąż w społeczności?
Zapewne prace własne ratują wielu fanów, którzy nie mogą się doczekać sezonu 4.

Kucyki
Może to kucyki same w sobie sprawiają, że jesteśmy tutaj i wciąż się trzymamy?
Chociaż nie kupowałem zbyt dużo kucykowych fantów poza przypinkami, to... muszę się przyznać... że... kupiłem parę komiksów IDW. I niech mnie, chcę więcej! Jestem starym nerdem, mogę od czasu do czasu przeznaczyć trochę kasy na jakieś głupoty... <chlip> Pokazało mi to, że nie jestem tu tylko od pisania, ale także dla kucyków!

Jestem ciekaw, ile osób polubiło serial MLP:FiM nie za fabułę (hahahaha, fabuła!), nie za wartką akcję (hahahaha, akcja!), nie za muzykę, czy animację, ale za sam fakt, że bohaterki są kolorowe i radosne.
W tym często szarym i pędzącym świecie taki tęczowy element może odegrać dużą rolę.
Te historie o ludziach, którzy wyszli dzięki kucykom z depresji (miałem napisać derpesji... dzięki Derpy) nie są wymyślone. Sam rozmawiałem z osobą, której serial bardzo pomógł.

Oczywiście jest też kwestia tego, że niemal każdy przed obejrzeniem pierwszego odcinka spodziewał się czegoś dużo gorszego. Jak się okazało, kreskówki dla dzieci mogą mieć sens i być fajne oraz inteligentne.

Dlaczego jednak tylko kucyki dostały aż tyle uwagi? Oczywiście dlatego, że były pierwsze. Lecz weźmy chociażby najnowszą generację Littlest Pet Shop. Nie widziałem co prawda więcej niż 3 odcinki, co nie zmienia faktu, że oceniam kreację postaci bardzo wysoko. Zwierzątka są kolorowe, estetyczne, mają wyodrębnione, konsekwentne charaktery (jak Mane 6) i jedynym poważnym  zgrzytem jest obecność ludzi, którzy istnieją chyba tylko po to, by przewinąć odcinek do kolejnego fragmentu ze zwierzakami (przynajmniej ja tak te trzy odcinki obejrzałem).
Z racji tego, że nie widziałem zbyt wiele tego serialu (choć spodziewam się, że 90% czytających ten tekst nie widziało go mniej albo wcale), nie mogę się dokładniej wypowiedzieć na temat jego zawartości.
Spora część twórców to ludzie pracujący na MLP:FiM, co pokazuje, że poziom nie jest tragiczny.
Od siebie dorzucę także fakt, że serial zawiera piosenkę nawiązującą do słynnego Thrillera Michaela Jacksona. I to, że postacie nie siedzą cały czas w jednym miejscu jedząc ciasteczka i pijąc herbatę.
Ale tak, też uważam, że kucyki są lepsze.

Podejrzenie o popijanie herbaty jest prawdopodobnie główną przeszkodą przed tym, by hejterzy mogli obejrzeć My Little Pony. I nie oszukujmy się, myśleliśmy wcześniej dokładnie tak samo.
Ostatecznie jednak kucyki rządzą niepodzielnie Internetem. I trudno sobie wyobrazić, by ktoś w najbliższym czasie stworzył serial, który porwie bronies w podobny sposób.
Oczywiście mówię tu o serialu z tej samej lub podobnej kategorii, bo o popularności Gry i Tron, czy wspomnianego wcześniej Adventure Time nie trzeba nikogo przekonywać.

Wciąż bardziej lubię kucyki, ale to widocznie zasługa magii...

Podsumowanie
Blogowa ankieta ma jeszcze parę dni przed sobą, ale już teraz widać, że zdecydowaną większość głosów zdobyła opcja: Kucyki. Jeśli taka tendencja się  utrzyma, to Kucyki zmiażdżą konkurencję i tylko Twórczość fandomu będzie posiadać przyzwoity wynik.
Obecny wynik jest jednak dla mnie zaskoczeniem.
Spodziewałem się, że po tylu narzekaniach na sezon trzeci i Equestria Girls, kucyki odeszły na dalszy plan, a wiele osób jest tu z powodu społeczności i jej twórczości.
Jak się okazuje, kucyki wciąż są w natarciu. Jestem tylko ciekaw, w jakim stanie będzie fandom, gdy nadejdzie wyczekiwana premiera sezonu 4. Sezonu, który w równoległym wszechświecie miał się nigdy nie wydarzyć.