Zagraniczne perełki II : "Fallout Equestria"

Czas na drugiego posta z serii. Poprzedni uzyskał bardzo pozytywne opinie, dzieło znalazło nawet tłumacza!
 Zapewne wielu z was słyszało już o słynnym fanficu Fallout Equestria. Kilka rozdziałów opublikowano na naszym blogu. Jeśli jeszcze nie zdecydowaliście się jego przeczytanie może ta recenzja was do tego zachęci.
Autorem dzisiejszej recenzji jest Ironbone.

Zainspirowany pojawieniem się nowego kącika na FGE i ja postanowiłem wejść nieco w ślady Adalbertusa i spróbować swoich sił w zmierzeniu się z recenzjami zagranicznych perełek – fanfików jakie uznano w społeczności za ważne i warte przeczytania. A na warsztat poszło nie byle co.
Fallout Equestria.

Pierwszy fanfik, jaki osiągnął Tag „legendary” na Equestria Daily, dzieło liczące ponad 2 tysiące stron. Ponad 600 tys. słów, 5tomowe wydanie książkowe, dziesiątki opowiadań pobocznych, audiobook, setki fanartów, a nawet inspirowana opowiadaniemmuzyka, i to też wcale nie jeden utwór.
Taak, nie ma żadnej chyba wątpliwości, że obcujemy z dziełem wielkim.
Ale nie uprzedzajmy faktów.

To będące corssoverem opowiadanie powstawało jeszcze przed premierą 2 sezonu, więc jest oparte w większości na sezoniepierwszym, co nie znaczy oczywiście, że nie pojawiają się żadne nawiązania. Po prostu jest ich mniej i występują dopiero wdalszych rozdziałach. Nieformalna kontynuacja oraz masa [ sam doliczyłem się 40!!!] opowiadań pobocznych już tego problemunie ma, ale, szczerze mówiąc, w odbiorze samego opowiadania w żadnym stopniu to nie przeszkadza.

Koncepcja fabuły opiera się na nałożeniu na Equestrię post-apokaliptycznej rzeczywistości znanej z kultowej serii gier RPG.Koncepcja niby nierealna – połączyć dorosły i brutalny świat z cukierkową bądź co bądź krainą? I wierzcie mi – udało sięprzewspaniale. Rzeczywistość F:E to z jednej strony dalej to, co znamy z serialu, ale jednocześnie tragicznie odmienione przezstraszliwą, bezlitosną wojnę. Piękne, lecz w dużym stopniu wymarłe pustkowie, skalane radiacją, skazą i zniszczonymi ruinamimiast i wiosek, domenę Celestii zaś – niebo – niemal zawsze skrywa pokrywa chmur, odcinająca tą torturowaną ziemię od widokunieba. Świat jakże różny od tego co znamy z serialu, ale jednocześnie wciąż bardzo znajomy.
Kataklizm przetrwały nieliczne kucyki – w większości były to te, jakie zdołały dostać się podziemnych schronów (zwanych tuuroczo „stajniami”], gdzie udało im się przetrwać. W jednej z takowych, 2 stulecia po tym jak odegrał się ostatni akt tragicznegokonfliktu, poznajemy Littlepip – jednorożca, główną bohaterkę. Pewne „wydarzenia”, powodują, że opuszcza ona bezpieczne murystajni i wyrusza na pustkowia, nieświadoma, że przyjdzie jej odegrać kluczową rolę w historii, jaka na zawsze odmieni tą umęczoną krainę.
Jeśli za coś można pochwalić to opowiadanie , to za to , że akcja, choć miewa przestoje i rozkręca się powoli, naprawdę wciąga.Już od pierwszych chwil pobytu na pustkowiach możemy wczuć się w ich klimat. To nie jest łatwy świat i nikt tego wcale tego niekryje. Już pierwsze momenty pokazują, bowiem, ze nie będzie tu łatwo. Autor nie oszczędzi nam opisywania śmierci, porażek iniepowodzeń, zarówno głównej bohaterki i jej drużyny, jak i sporej galerii postaci pobocznych i historycznych.

Właśnie – drużyna. Choć Littepip z początku podróżuje sama, szybko dołączą do niej kolejne postacie, każda na swój sposóbunikalna. I każda z nich - Velvet Remedy, obiekt westchnień wielu, Pegaz Calamity, którego odwaga i nonszalanckość kryjątragiczną historię, Paladyn SteelHooves, na wieczność zamknięty w swej stalowej zbroi, czy zebra Xenith. Każdy z nich nie tylkouzupełnia drużynę swoimi umiejętnościami, ale nadaje jej swój niepowtarzalny charakter. Każde z nich ma do odegrania swoją rolęi nie zabraknie w niej wydarzeń zarówno podniosłych, jak i tragicznych. Pustkowia nie oszczędzają nikogo i wiele będziemomentów, gdzie uprzedzenia i wady charakterów zbiorą swoje tragiczne żniwo, a najlepsze intencje obrócą się , jak wskrzywionym zwierciadle, przeciw im samym. Wbrew temu jednak, co twierdzi Adalbertus, nie ma tu znęcania się nad bohaterami.Owszem, świat jest wobec nich czasami bezlitosny, ale zawsze jest nadzieja na wyjście z pułapki i naprawienie swoich błędów,choćby i w czysto symboliczny sposób.
Ale mówiąc o bohaterach, nie sposób też wspomnieć o postaciach pobocznych – jest ich niemało, a wiele z nich wyróżnia się,nawet na tle bardzo rozbudowanych postaci głównych. Najciekawszą rolę niewątpliwie mają CMC i Mane 6. Choć [ nie do końca,ale nie chcę spojlerować] fizycznie już nie istnieją, odkrywanie, jaką rolę odgrywały bohaterki serialu w całej historii daje wieleczytelniczej satysfakcji. Dość powiedzieć, że każda z „grzywnej 6” prowadziła swoje ministerstwo z nadania boskich sióstr, ikażda w jakiś sposób odcisnęła swoje piętno na społeczeństwie, i historii. Każda w jakiś sposób przyczyniła się do tego, żepustkowia wyglądają tak a nie inaczej.



I nie inaczej jest z innymi – swoją partię [ nader ciekawą IMHO] będzie miał DjPon3, znana i kochana przez fandom derpy [ tujeszcze pod starym imieniem Ditzy Doo ], podobnie jak przedstawiciele różnorakich frakcji bytujących na pustkowiach. Niezabraknie też antagonistów – tajemnicza „Bogini”, czy Red eye, to postacie nie mniej warte uwagi od Discorda, czy NightmareMoon.
Co jednak czyni ten fanfik tak wspaniałym, to nie tylko jego długość, wartkość akcji, czy rozbudowani bohaterowie. Wiele,naprawdę wiele, radości daje czytanie tego, w jaki sposób autor włącza kultowe dla serialu teksty, postacie i wydarzenia w ponurą,ale wciąż znajomą rzeczywistość pustkowi. Druga rzecz, to moim zdaniem nie tylko sama [świetna] fabuła, ale sam sposób jejprowadzenia. Jak mówiłem już – czytanie wciąga od pierwszych momentów, a sposób, w jaki Kkat opisuje akcję tylko zachęca dodalszej lektury. Z każdym rozdziałem intryga gęstnieje, wydarzenia nabierają tempa i znaczenia, pojawiają się też pytania, wielepytań. Nie tylko banały w stylu, „czym jest przyjaźń”, ale poważne zagadnienia, – jaka jest cena pozostania sobą? Co definiujenas? Jak my definiujemy siebie? Czy mogą istnieć skorumpowane i skrzywione wersje wielkich cnót? Ile i jak wiele jesteśmy wstanie poświęcić dla innych? Dodatkowego smaku przydają rozliczne wątki poboczne, wśród których nie brakuje i wątkumiłosnego, a z których wiele niesie naprawdę wielki ładunek emocjonalny. Wydarzenia w wiosce Arbu, ostateczny los królewskichsióstr, wszystkie te i wiele innych wydarzeń wywarło na mnie tak wielkie wrażenie, że wymusiło wręcz przerwanie na momentlektury by ochłonąć.

Pozornie więc proste opowiadanie skrywa więc znaczną fabularną głębię. Niemały watek główny jest motorem akcji, ale iwspomniane wątki poboczne skłaniają do przemyśleń i reflekcji, na dodatkowy plus muszę zaliczyć to , że zostają one wprzeważającej większości zamknięte. Nawet taki michałek jak los pocisków wystrzelonych na Canterlot zostaje w ciekawy sposóbwyjaśniony i rozwiązany.
By nie było – nie jest to opowiadanie dla każdego. Wiele wątków jest niełatwych w odbiorze i zupełnie niecukierkowych, topoważny, choć niepozbawiony humoru świat, nie dobranocka dla małych dziewczynek. Świat, w którym niewiele jest słońca,każdy dzień to walka o przetrwanie, świat, w którym kucyki palą, biorą narkotyki, gwałcą, krwawią i zabijają, ale jednocześnieświat w którym dalej rozpoznać można echa baśniowych, bardziej pokojowych czasów, takim, jaki znamy go z kreskówki.
Ja osobiście polecam przeczytanie F:E każdemu, kto nie obawia się doroślejszych tematów, komu niestraszna jest długośćfanfica i konsekwentnie stosowany grimdark. Każdemu kto całym swoim sercem, tak jak ja, pokochał zrujnowaną wojną atomowąrzeczywistość komputerowych falloutów i nie obawia się połączenia ich z zdawałoby się zupełnie nieprzystającą do takiej wizjikreskówką o małych kucykach.
Ja ze swojej strony mogę dać z czystym sumieniem 1 0/1 0. Jeśli ktoś chciałby się z tym dziełem przez duże D zapoznać, jestono szeroko dostępne, od oryginału na EQD, [http://www.equestriadaily.com/2011/04/story-fallout-equestria.html], poprzezprawdziwą książkę, PDF-y, czy też dostępny na youtube audiobook, obejmujący na razie rozdziały do 22 z 47 łącznie. Nie możnateż zapomnieć o polskim tłumaczeniu, na chwilę pisania tej recenzji dostępnym do rozdziału 9.

Tak więc polecam wam tę lekturę z całego serca i…do zobaczenia na pustkowiach.

---

Wcześniejsze perełki:

I - "Upheaval: Breaking Point"
II - "Fallout: Equestria"