Przyjaźń to Magia, Magia to Iluzja

           Społeczność fanów serialu animowanego My Little Pony: Friendship is Magic, również zwana jako Bronies, mogłaby na pierwszy rzut oka wydawać się prawie doskonałą, przez wyznawanie przez nią tytułowej „Magii Przyjaźni” i bycia nadzwyczajnie tolerancyjną. Większość „staro-kucyków” zapewne zna historie, w których to serial uratował kogoś przed popełnieniem samobójstwa, czy odmienił jego relacje z rodziną czy przyjaciółmi. Często odbywają się spotkania fanów tego serialu. Dzielą się oni swoją sztuką rysowaną, muzyką, śpiewaniem czy fikcją literacką. Innymi słowy, możemy założyć, że fandom rzeczywiście jednoczy ludzi i rozprzestrzenia „Magię Przyjaźni”.
Jednak czy to prawda, wydaje się być kwestią doświadczenia i zaangażowania indywidualnych osób, a im głębiej w to wnikamy, tym bardziej zaczynami dostrzegać pewien wzór. Osobiście obserwowałem powstawanie i upadki wielu fandomów. Znaczna większość z nich charakteryzowała się pewnymi, niezmiennymi cechami, a to z prostej przyczyny – natury ludzkiej.

           Człowiek, to zwierzę z rodzaju ssaków naczelnych, które zwykle żyją w grupach. Formujemy grupy (np. rodzina, klasa, itp.; także tzw. subkultury, ale dla wygody będę je nazywał po prostu grupami), te zaś tworzą społeczeństwa. Problemem społeczeństwa jest to, że troszczy się o większość, ogół, więc oddzielna komórka – indywidualna osoba może czuć się niepotrzebna, odrzucona. Ustanowiona grupa, jako że jest stanowczo mniejsza od ogółu społeczeństwa, troszczy się o jej członków indywidualnych (w mniejszym lub większym stopniu, oczywiście). Człowiek lubi przynależeć do grupy, z którą ma cechy wspólne - zwykle zainteresowania. W ten sposób zostaje zauważony, poparty, po prostu przyjęty do stada, w którym nie jest kolejną cegłą w murze, a gdzie może się wyróżnić bez większego problemu.

           Statystycznie, każda grupa bazująca na pozytywnych działaniach, jest taka sama. Porównując Bronies do np. czystych futrzaków, statystycznie nie mają one wielu różnic. Obie starają się być tolerancyjne i tolerowane, obie mogą być i są uznawane za dziwne – futrzaki za nadmierną miłość do stworzeń niższego szczebla ewolucji, Bronies za faworyzowanie bajki o kolorowych kucykach, której docelową grupą odbiorców są małe dziewczynki, a której celem jest zarabianie na zabawkach i akcesoriach. Ewentualnie, można powiedzieć, że futrzaki są postrzegane gorzej, gdyż oglądanie przez dorosłych ludzi bajki dla dzieci wydaje się być mniej dziwnym, a raczej bardziej niewinnym niż fantazje dotyczące wszelakich stworzeń futerkowych. Patrząc stereotypowo, można by również przyjąć, że społeczeństwo (mowa potoczna; nie mylić z ogólnym, wyżej wspomnianym społeczeństwem) futrzaków jest bardziej uczulone na nietolerancję wobec niego. Statystycznie jednak, są to tacy sami ludzie, co ci w fantomie MLP – te same reakcje na ataki (owszem; o tym później), te same relacje między osobnikami własnej grupy, takie same spotkania/konwenty, nawet ta sama twórczość – obrazki, gry, muzyka, literatura. Nie zapomnijmy też, że wielka ilość fanów MLP, to futrzaki.

            Historie zmiany czy nawet uratowania życia indywidualnych osób istnieją w każdym fandomie. Bronies uwielbiają wyciągać takie historie, by pokazać, że są lepsi, że bajka faktycznie działa na ludzi w znacznym stopniu. Nie ma w tym jednak nic nadzwyczajnego -przykładowo, fan jeża Sonica (fandom Sonica jest uznawany jako jeden z najgorszych) zdołał zmienić prawo w swoim stanie, by móc posiadać jeża jako zwierzę domowe. Wiele osób odeszło od myśli samobójczych, bo „Sonic by w nich uwierzył” itp.
U Bronies występują też te same problemy – recoloury (oryginalne postaci, którym nadano inny kolor i nazwano OC) i tak samo mała ich tolerancja (gdyby nie kreator, to byłoby to widać znacznie bardziej); walki o rzeczy mało znaczące dla fandomu, jak np. niesławna bitwa o słowo „poniacze”; te same wynaturzenia – cloparty i clopfici; takie same reakcje na ataki, gdzie zamiast po prostu wyzywać oponentów, jest ukrywanie się za słowami „będziemy cię tolerować” wymawianymi przez zaciśnięte zęby (albo napisanymi zesztywniałymi palcami); i wiele innych rzeczy, które wynikają z natury ludzkiej i których serial animowany i jego postaci nie będą w stanie zmienić.

           Te same, schematyczne zachowania dotyczą spotkań. Pierwsze zebrania nigdy nie są niczym specjalnym – ludzie formują małe grupki i starają się ze sobą rozmawiać. Wielu pozostaje tylko spektatorami. Z czasem, po wielokrotnych spotkaniach, wygląda to inaczej, jednak jest to naturalny proces tworzenia znajomości, nie różniący się niczym od np. konwentów fanów Gwiezdnych Wojen.

Serial z całą pewnością nie zmienił mnie w lepszą osobę, was również – co wiem z doświadczenia.
Po przedstawieniu przez kogoś odmiennego zdania nt czegokolwiek, niezależnie jak niepoważna wydaje się sprawa, następuje nie poparta rzetelnymi argumentami obrona poglądów własnych - gdzie dodatkowo oponenta nazywa się trollem i zarzuca powodowanie kłótni - po czym wygodne wycofanie się stwierdzeniem typu „MLP – serious business”, ironicznie zarzucając interlokutorowi branie sprawy zbyt poważnie. Na sam koniec wspomina się Discorda i ukrywa swoją nietolerancję wobec odmiennego zdania za słowami „Love & Tolerance” oraz „Przyjaźń to Magia”. Innymi słowy, takie dialogi mają swoje szablony: nietolerancja i obrażanie ludzi o odmiennym zdaniu, i zarzucanie im powodowania kłótni; hipokryzja w zarzutach brania sprawy zbyt poważnie; Discord, L&T, FiM.
W tym momencie, wielu z was, w ramach usprawiedliwienia, może wytoczyć działa narodowe – stwierdzić, że tacy są Polacy. Osoby takie są - oczywiście - w błędzie i zapewne zdają sobie sprawę, że takie sytuacje zdarzają się wszędzie, niezależnie od narodowości osób uczestniczących – mogą temu jednak zaprzeczać i starać się bronić pozytywnych cech fandomu, by nie czuć się gorszymi, a co gorsza, winnymi tego typu zachowania.
           

Często, poza zwykłym zrzucaniem winy na innych, lubimy też odwrócić uwagę od negatywnych cech naszej grupy i jej zachowań (działanie doskonale wyćwiczone przez nasze partie polityczne), przyrównując ją do innej i pokazując, że jej negatywne cechy są o wiele gorsze. Tym samym, ponownie, możemy poczuć się lepsi, niewinni.

Wszystkie wyżej wymienione zachowania są zauważalne u innych społeczności fanów, na blogach, forach, całych portalach - są one powtarzalne i proste do sprowokowania w celach ich udowodnienia.

            

Grupę Bronies bronią tylko założenia ich fandomu – to, co powinien on reprezentować. Jednak praktycznie, jak każda grupa społeczna, jest ona niczym innym, jak garścią ludzi o typowych reakcjach na bodźce zewnętrzne, których charakter nie jest w stanie zmienić się przez bajkę i jej przesłania, i którzy - statystycznie - nie różnią się niczym od reszty ludzi na tym świecie. Gdy popatrzymy na doktrynę Bronies, to faktycznie prezentuje ona magię przyjaźni, jednak gdy zagłębimy się i poznamy ludzi wchodzących w skład jej wyznawców, szybko zauważymy, że ich przyjaźń, zupełnie jak magia, jest iluzją.

            

           Na koniec wypada, a wręcz wymagane jest, by napisać coś o sobie:

Obsession Octopus, bądź po prostu Octopus. Jeden z ludzi odpowiedzialnych za polskie napisy do MLP na YouTube, gdzie (prawdopodobnie) jestem pierwszym publicznym, polskim Bronym – chodzi o wstawienie filmu zawierającego j. polski. Kucyki zacząłem oglądać od ukazania się bodajże odcinka czternastego.

Jestem szczery i stanowczy. Staram się nie działać pod wpływem emocji, wszystko tłumaczyć i argumentować. Więcej nie mam po co pisać, gdyż połowa z was „i tak wie swoje na ten temat”.

Byłem na jednym spotkaniu, jeśli ma to jakiekolwiek znaczenie.

Za wszelkie literówki, błędy stylistyczne i/lub interpunkcyjne serdecznie przepraszam.