Okiem Broniego 13: Octavia

Obiecałem sobie, że napiszę ten artykuł w godzinę i do tego nie straci na jakości. Pewnie wyjdzie jak zwykle, bo jednak przestawienie umysłu z całek na pisanie tekstu, który ma być spójny, czytelny i "akceptowalnie stylistyczny"jest dosyć trudne. Pisząc "akceptowalnie" dowiedziałem się, że Google nie zna takiego słowa, co powoduje u mnie obawy, czy ono w ogóle istnieje... No nic, w każdym razie seria Okiem Broniego powraca. Tym razem postanowiłem napisać tekst o kolejnym kucyku, którego, w gruncie rzeczy, nie ma w serialu. Pojawia się może w dwóch odcinkach i w dodatku w ogóle się nie odzywa. Dlatego ostrzegam, że będę opierał ten artykuł na domysłach fandomu oraz moich własnych. Panie i Panowie, pora na trochę kultury:

Octavia

Jakbym chciał się zastanowić, kim właściwie jest Octavia, to pewnie miałbym problem z klarowną odpowiedzią. Kucyk będący elementem tła. Tylko i wyłącznie i to w dosadnym tego słowa znaczeniu. Zastanówmy się jednak, jakie cechy charakteryzują postacie tego typu: otóż anonimowość i bylejakość, powielanie schematów, prostota wykonania, a niekiedy metoda ctrl-c, ctrl-v, recolour, new cutie mark and... we have a brand new pony!
Tymczasem patrząc na Octavię mam wrażenie, że nie jest kopią. Po pierwsze umaszczenie, które wyróżnia się jednak spośród kolorowego grona Equestrii (może z małymi wyjątkami - jak siostra Pinkie). Pod drugie fryzura. Po trzecie to, że nie musimy wiedzieć o niej nic szczególnego, by domyślić się , jaka jest (spokojna, utalentowana, ceniona). Oraz jej charakterystyczna muszka, która świadczy o tym, że nie jest wepchnięta na siłę, ale ktoś poświęcił czas, by dodać ten element.

Octavia to artystka grająca na wiolonczeli (jeśli się pomyliłem, proszę pisać, niestety jestem upośledzony muzycznie, więc istnieje możliwość, że Google kłamią i to jest kontrabas*). Widzimy ją na dwóch przyjęciach odbywających się w Canterlot: Wielkiej Galopującej Gali i ogrodowym przyjęciu organizowanym przez Fancy Pants. Ma widocznie talent do muzyki klasycznej, bo razem  z zespołem zaspokaja gusta wybrednych jednorożców z Canterlot. Zwróciłem teraz uwagę, że sama jednorożcem nie jest. Co prawda nie mogę sobie przypomnieć ilu nie-jednorożców jest w Canterlot, ale z pewnością nie jest ich dużo, a więc to, co robi, musi robić naprawdę dobrze, skoro została doceniona.
* Aczkolwiek MLP FiM Wiki podaje, że niejaki William Anderson, jeden z kompozytorów pracujących przy serialu poinformował, że muzyka w jednej ze scen Sweet and Elite zawiera elementy wiolonczeli.

No i właściwie to tyle możemy "wycisnąć" na jej temat opierając się o serial. Jednak Octavia na tyle rzuciła się w oczy fandomowi, że ten oparł się o szafkę kuchenną/biurko/kredens i zaczął tworzyć na jej temat fanarty i fanfiki. I w ten sposób legenda urosła w siłę. "Dlaczego klasycy" można powtórzyć za tytułem wiersza Zbigniewa Herberta. Wygląda na to, że starsi faceci lubią kobiety z klasą, kasą i grające muzykę klasyczną. Do tego lubią kucyki, czego efektem jest mieszanka wybuchowa. Octavia stała się materiałem na gwiazdę i takąż  w oczach wielu jest.

Octavia wydaje się być dobrą marką. Mały przebieg, niewielkie spalanie, wygodne siedzenia... tfu! Chodziło mi o to, że jest młoda, dystyngowana oraz stateczna. Nie spodziewałbym się zobaczyć jej na imprezie Berry Punch lub Pinkie Pie. Pewnie wraca do domu i kładzie się spać. No i eee... jest też całkiem fajna i oryginalna... no i artykuł zaczyna się sypać. Fandomie, przyjdź z pomocą!

Octavia to kucyk muzyczny, więc nie było możliwości, by nie łączyć jej w jakikolwiek sposób z Lyrą lub Vinyl Scratch. Tej pierwszej zazwyczaj zabiera robotę, a z drugą spotykają się na kopycie przyjacielskim/shippingowym, choć mają odmienne muzyczne upodobania.

Pomimo oczywistych różnic fandom przedstawia Octavię i Vinyl jako dobre przyjaciółki. Mogę sobie wyobrazić, co by się działo, gdyby mieszkały razem. Vinyl ze słuchawkami na uszach, by móc słuchać głośnej muzyki i jednocześnie nie słuchać treningów Octavii. Reszta jest milczeniem. Rety, faktycznie nie ma o czym pisać. Czy Octavia to tylko wygląd? Gdzie są łapiące za serce historie? Zaryzykowałem i wpisałem do Google Grafika Octavia and Vinyl Scratch i cóż... dla waszego zdrowia psychicznego lepiej nie wpisujcie!
Ale czy to oznacza, że Octavia to postać bez historii, przeszłości? Ma bogate wnętrze, ale może powiedziałby coś o sobie? Bo zaczyna mi przypominać Fluttershy. Jest nieśmiała, czy zamknięta w swoim świecie? Jaka jest naprawdę?

Istnieje zawsze cień nadziei, że Octavia to siostra Pinkie Pie. No dobra, muszę stwierdzić, że mają całkowicie inne umaszczenie i nieco inne oczy... i inne zastosowania (muzyka - kamienie). Ale wyobraźmy sobie, że to jedna i ta sama osoba. To by wyjaśniało, dlaczego tak łatwo wysłuchała próśb Pinkie, by zagrać Pony Pokey podczas Gali, podczas gdy mogła powiedzieć: "Um... nie jestem pewna, czy w takim  szacownym miejscu i przy takich gościach...". A niech, znowu zaczyna mi przypominać Fluttershy!

A może tak naprawdę spotyka się potajemnie z Doctorem Whoovesem, bo oboje są flegmatyczni i nie lubią gruszek? <sprawdzić, czy Octavia lubi gruszki>.

Zadziwiająco często przedstawiania jako ośmiornica. Czy naprawdę tylko dlatego, że pierwsze trzy litery słów Octavia i octopus są takie same, czy po prostu trzeba było znaleźć naturalną przeciwwagę dla Lyry, która jest kucykiem morskim? Nieważne, i tak nie ogarnę.

Octavia to uosobienie artystycznej duszy, która w całości oddała się tworzeniu. Przydałaby się dla niej porządna, porywająca historia. Taki "wyciskacz łez". Sierota z biednej rodziny (tak, to się chyba wyklucza), zostaje porzucona przez swoją rodzinę. Ląduje na bruku, jest zima, -30 stopni, a kucyki z Canterlot noszą swoje głowy za wysoko, by dostrzec małą klacz na chodniku. Na szczęście zaopiekowała się nią arystokratyczna rodzina, która odkrywa jej talent i zapisuje do szkoły muzycznej. Potem jeszcze tylko 189 odcinków o niczym i już mamy materiał na nowego tasiemca dla  TVN.

Inna historia (bowiem Octavia jest często przedstawiania jako asasyn): Octavia w muzyce osiągnęła już wszystko. Wygrała najbardziej prestiżowy konkurs i ma zamiar wyjechać na zasłużone wakacje. Zostaje jednak poproszona o danie ostatniego koncertu w bazylice w Canterlot. Również i on okazuje się sukcesem. Jednak los chce, że Octavia słyszy rozmowę braci zakonnych, z której wynika, że planują oni zamach na księżniczkę Celestię i wprowadzenie Luny na tron. Octavia próbuje ostrzec przed planowaną zbrodnią, lecz nikt nie wierzy, by spokojni bracia, zajmujący się czytaniem ksiąg, mogli dokonać czegoś takiego. Rozmowa z przeorem (który jest kucykiem poczciwym) ukazuje, że Octavia musiała się przesłyszeć. A jednak, zdrajcy odszukują klacz i przekonują ją na swoją stronę, przytaczając treści przepowiedni, z których wynika, że "Słońce musi zajść przedwcześnie". Octavia przyjmuje tok myślenia braci i nagle sama pragnie strącić księżniczki z tronu...
Chyba mi odbija. Bestsellera z tego nie będzie. ;)

Podsumowanie:
No i nie udało się w godzinę, bo aż dwie zajęło mi sklecenie tego wszystkiego w całość. Octavia to z pewnością fascynująca postać, ale wciąż mi czegoś w niej brakuje. Historii, która sprawiłaby, bym spojrzał na nią inaczej. Bym wiedział, co w jej duszy gra...