Różne oblicza fandomu - Cosplay

Jeśli jesteś fanem filmu, kreskówki czy gry komputerowej, która jest choć trochę popularna, to zacznij chodzić na różnorakie konwenty i dobrze się rozglądać, a prędzej czy później staniesz oko w oko ze swoimi bohaterami. Podobnie rzecz się ma  z kucykami, choć nie do końca. 

 Cosplay, zjawisko wciąż u nas niszowe, lecz na pewno bardziej znane, niż jeszcze kilka lat temu, nadal jednak wymaga wyjaśniania osobom  nie związanym z tematem.  Czym jest? Nieco więcej niż zwykłymi przebierankami.  Zrób swój kostium sam  -  dobierz odpowiednie ciuchy z szafy czy nawet coś uszyj, udaj się na konwent, porób zdjęcia, odegraj scenki lub weź udział w konkursie, a przede wszystkim – zachwyć  innych i przez chwilę poczuj się jak twoja ulubiona postać.  Choć wygląda to jak telegraficzny skrót, zawiera całe sedno idei.  Jednych takie zabawy śmieszą, inni traktują je jako ciekawostkę, a niektórzy nie śpią po kilka nocy przed konwentem, by dopracować swój kostium.

Czy kucyki, z całą swoją popularnością i tłumami fanów powinny  zareagować ze zjawiskiem jakim jest cosplay, tworząc mieszankę wybuchową – kolejną, niezwykle ambitną gałąź fandomu? Głupie pytanie, oczywiście, że tak! I nie jest przeszkodą, że bohaterami są parzystokopytne stworzonka nie noszące ciuchów.

Rzecz jasna zdarza się, że ktoś potraktuje przebieranie za kucyki bardzo dosłownie.

 Jednak, by powstało coś naprawdę magicznego, zamiast jechać prosto do punktu „cosplay”, należy skorzystać z objazdu przez humanizację.

Nie chodzi tu o propagowanie humanizmu, lecz tworzenia ludzkich form nieludzkich postaci, w naszym przypadku kucyków.  Choć zjawisko budzi czasem kontrowersje, to jednak  podejście przeciętnego zjadacza chleba czy fana kucy waha się między neutralnym a pozytywnym.  Jak wyglądałyby nasze bohaterki, gdyby były ludźmi? To już zależy tylko od wyobraźni.

Stworzenie własnej wizji to pierwszy krok. Nie musi być ona nawet szczegółowa, zwłaszcza, że wiele rzeczy po prostu wyjdzie w praniu. Trzeba sobie odpowiedzieć na jedno ważne, ale to bardzo ważne  pytanie – jaki styl prezentuje nasza postać? Później pójdzie już z górki, gdy dojdziemy do tak oczywistych wniosków, jak to, że Rainbow Dash nie będzie raczej wykonywać swoich trików w spódnicy do kostek, a Fluttershy  nosić skóry ze ćwiekami.

Skoro doszliśmy do tematu kucyków jako ludzi –  czy zaprzyjaźnilibyśmy się z ludzką  Twilight, gdybyśmy ją spotkali? Pewnie tak, co chwilę słyszy się, że ktoś chciałby poznać dziewczynę przypominającą charakterem, zachowaniem czy stylem którąś z naszych ulubienic.  A poszukanie jakiejś cosplay’owiczki to dosyć łatwy i oczywisty sposób. Nie twierdzę, że każdy odgrywa postać, która pokrywa się z jego osobowością, ale jeśli dziewczyna nie umie się zachowywać dystyngowanie nie odważy się być Rarity, tak samo nie będąc choć trochę zwariowaną nie zrobi dobrej Pinkie Pie.

 Mamy już chęci i wizję, pozostaje brać się do roboty. Najlepsze w tworzeniu kucykowego cosplay’u jest to, że często nie wymaga wielkiego nakładu  pracy i środków. Długowłosa blondynka, o ile jest w posiadaniu kapelusza, spokojnie powinna zrobić kompletne przebranie z tego, co ma w domu. Poszukać tylko chwilę w szafie i voilà!

  Chętni mogą dodawać takie szczegóły jak uszy, rogi czy ogony -  kwestia gustu!

  A dla najambitniejszych – postacie, kostiumów których nie zrobisz bez poświęcenia na to czasu i pieniędzy.

  Panowie, choć z nieco mniejszym polem do popisu, też się bawią.

 Czy takie odgrywanie kucyków nie jest trochę głupie albo niedorzeczne? Na pewno nie głupsze niż pisanie opowiadań z kucykami czy branie udziału w kucykowych RPG, w końcu sprowadza się do tego samego – odgrywania postaci, dodając do tego kompletny kostium. I na pewno nie bardziej niedorzeczne, niż zasugerowanie dziewczynie, że jej strój powinien być identyczny z tym, co Twilight nosi na co dzień (ale z tym, w czym była na gali i owszem!)

  Gorąco zachęcam, by spróbować swoich sił w zabawie.  To taki sam aspekt bycia fanem jak rysowanie fanartów czy tworzenie fanficków, ale oprócz samych umiejętności wymagający jeszcze  przełamania strachu i pierwiastka szaleństwa – wielu ma problemy z samym przyznaniem się do bycia bronym, a co dopiero ze stanięciem przed groźbą, że jego zdjęcia  w przebraniu trafią do Internetu.  Na szczęście propozycja sama z siebie  jest skierowana głównie do potencjalnych bohaterek, a więc pań, które w tej kwestii są na pewno dużo odważniejsze.  A kto wie,  może kiedyś  na blogu zobaczymy konkurs na najlepsze przebranie?  Na chwilę obecną w kwestii kucykowego cosplay’u w Polsce pozostaje mi tylko pozdrowić Misstres Rarity z ponymeet’u w Katowicach i wyrazić nadzieję, że następnych ludzi z wyobraźnią, humorem i odrobiną zdrowego szaleństwa poznam już niedługo.

MatiMS

Coś o mnie:

Mężczyzna, dziewiętnaście lat, kawaler, zamieszkały w Dąbrowie Górniczej woj. Śląskie,  obecnie na studiach w Olsztynie woj. Warmińsko-Mazurskie, kierunek Gastronomia Sztuka Kulinarna (pojęcie o gotowaniu zerowe, ale lubię wyzwania).  Kucykami interesuję się już dosyć długo,  z czystym sumieniem mogę powiedzieć, że w polskim fandomie jestem od początku, gdyż pamiętam, jak jedynymi wzmiankami o kucach w polskich internetach było kilka krótkich tematów na pojedynczych forach, a za umowną datę zostanie brony’m przyjąłem sobie 2011-02-11 – emisję pierwszego odcinka, na który musiałem czekać. Kucyki dały mi bardzo dużo – hobby, które zawsze chciałem mieć,  są dla mnie inspiracją artystyczną, dzięki nim wróciłem do rysowania i pisania, które to porzuciłem niemal zupełnie. Całkiem szczerze mogę powiedzieć, że wybudziłem się z letargu i rutyny, w których przedtem tkwiłem, a stałem się chyba szalonym fanem – takim, którym przedtem się dziwiłem (jak można  wydać kupę kasy na kostium Vadera?).  Interesuje się filmami animowanymi w ogóle, komiksem, literaturą – zwłaszcza polską fantastyką, polityką , choć tego mam ostatnio dość, i kilkoma innymi drobnostkami. Chyba nie mam żadnych referencji.