Brony day, czyli dzień z życia bronies.

Na wstępie pragnąłbym wytłumaczyć w czym rzecz. Jako że wszyscy, którzy zgłosili się na autora postów, w tym ja, otrzymali zadanie napisania jednego wpisu na forum, podjąłem się tego. Skutkiem tego jest krótkie opowiadanie(bądź cykl, jeśli Bozia da :)) o dniu, bądź dniach z życia bronies – niekoniecznie mnie, gdyż chciałbym, aby każdy, kto chce, po prostu coś o sobie napisał. Takie opowiadania pozwoliłyby polskiemu fandomowi poznać się nieco lepiej, co niewątpliwie coraz większej rzeszy osób przychodzi w tych czasach coraz trudniej, a nuż ktoś odkryje w sobie pasję i talent do prozy.

Raczej nikt nie będzie weryfikował prawdziwości opowiadania, jednak opisywanie prawdy, z oczywistymi drobnymi uchybieniami – w końcu pamięć też ma swoje ograniczenia i wątpię by ktokolwiek pamiętał wszystko co się wydarzyło w danym tygodniu, czy choćby dniu, co do joty - jest jak najbardziej wskazane.

   Przeraźliwy dźwięk, podobny do dzwonków.

    Och tak...mój nieszczęsny budzik. Która to godzina? Dopiero 5:30 nad ranem!?...jeszcze troszkę...pół godzinki…spaaać.

    Oczy zamknęły mi się automatycznie, mimowolnie, i tak zapadłem z powrotem w sen, witając na nowo krainę Morfeusza. Na nieszczęście obowiązki wzywają a niestety jednym z mych obowiązków jest szkoła. Trudno, czas wstać.

Kurs:  łazienka. Poranna toaleta, szybkie umycie włosów, a raczej ogarnięcie iście Discordowego chaosu na głowie, szybkie suszenie i już! Śniadanie, zmiana stroju.

    Nareszcie. Koszulka z Rainbow Dash. Przyszła. Wczoraj. I w końcu ją założę! Yay!

Okej pora już…ach tak! Koszulki i przypinki z MLP dla znajomego! O mały włos bym zapomniał!

   I tak zacząłem ubierać odzienie stosowne do sytuacji na dworze, gdzie panował niemiłosierny mróz. Przez całą drogę towarzyszyła mi myśl, że czegoś zapomniałem. Przypomniałem sobie czego, kiedy już wsiadałem do busa dowożącego mnie do szkoły. Fant, który pozostał w mym domu to...koszulki i przypinki. Niestety, był to ostatni środek transportu, jaki jechał w moim kierunku o tej godzinie. Co się stało to się nie odstanie.

   W szkole nawet zagorzałym „hejterom” koszulka wpadła w oko, czym szczerze się ucieszyłem. Reakcje szkolnych „My Little Bronies”(starszych ode mnie :D), również mnie bardzo zadowoliły – no cóż, w końcu to koszulka z Rainbow Dash! Poczułem się jakby przydała mi jakieś 20% „fajności”.
   Jako didżej w szkolnym radiowęźle, wyruszyłem do mej pieczary i tam, razem z jednym z rówieśników z klasy na ławę wyłożyliśmy piosenki z My Little Pony, a także repertuary zespołów takich jak Queen czy też Korn, które dumnie śpiewaliśmy. Z powodu próbnych matur, niestety, muzyka nie rozniosła się po korytarzach, jednak mimo tego zabawa była przednia.

    Po nieco skróconych zajęciach powrót do domu. Uciążliwy, jak zawsze, jednak dający pewną ulgę. Nie z powodu, że nie lubię szkoły. Napisanie „wręcz przeciwnie” byłoby kłamstwem z mojej strony, ale gdzie, jak nie w szkole, najczęściej spotykamy i poznajemy swoich znajomych?

Dla wszystkich, którzy ukończyli lekturę – dziękuję. Możecie zauważyć zapewne, że cały dzień opisuję moje przeżycia związane z koszulkami – jeżeli kogoś to zirytowało, to chciałbym wytłumaczyć się tym, iż jestem bronym od niedawna, więc mam nadzieję, że zrozumiecie mą radość z posiadania pierwszej, własnej koszulki z MLP:FiM. Opowiadanie nie ma wielkiej ilości zwrotów akcji, właściwie w ogóle ich nie ma, jednak ma na celu próbę zapoczątkowania czegoś nowego.

A na koniec napiszę o sobie(tak, jeszcze trochę Was pomęczę, ale jeżeli wytrwacie, możliwe, że pojawi się Wam Cutie Mark wytrwałości - jakkolwiek by wyglądał :D).

   Jestem uczniem liceum, dla ciekawskich – dopiero pierwszej klasy.

   W fandomie jestem od niedawna, a od jeszcze krótszego czasu zacząłem się udzielać na FGE. Osoby z Krakowskiego ponymeeta mogą mnie poznać jako Skysplit - włosy do ramion, biała bluza z kapturem, koszulka z Rainbow Dash(o której to mowa wyżej). Byłem razem z Huskym, którego pewnie już kojarzycie(miał na sobie tyle przypinek, że wyglądał prawie jak w zbroi...no, moze nieco przesadziłem, ale miał ich sporo). ;)
   Bronym jestem od około miesiąca. Moje pierwsze zetknięcie z serią MLP:FiM było tak drastyczne, że udało mi się w przeciągu 3 dni obejrzeć 30 odcinków.
Dla ciekawskich: interesuję się informatyką i muzyką(na chwilę obecną ciągle studiuję grę na gitarze).