Merego Rozmyślania Fatalne 3

To jest Equestria.
Całkiem tu fajnie, nie?
Mają tu kolorowe kucyki, śliczne jelonki i radosne osiołki.
Mają masę najlepszych słodyczy, najciekawsze książki, zawsze dobrą pogodę, zimę ze śniegiem.
Nie mają za to polityków, problemów (poza odwiecznym złem atakującym w każdym dwuczęściowcu), chorób (no dobrze, ktoś tam umarł - była pokazana ceremonia pogrzebowa, która nawiasem mówiąc została sprofanowana przez CMC), wielkich pająków (to akurat całkowite kłamstwo).



Właściwie jakby się zastanowić, to wcale nie jest tam tak cudownie.
Pewnie trochę tam śmierdzi (przynajmniej dla ludzkiego nosa). Powiecie: nieprawda, kucyki są "śliczniusie i czyściusie", ale przecież małe koniki na pewno lubią i przywykły do innych zapachów niż ludzie i pewnie bardziej przeszkadzałby im zapach hipermarketu pełnego ludzi niż wioski pełnej koni.
Jeśli dodatkowo macie pecha i Mane6 nie zdąży was uratować, to możecie zginąć albo przynajmniej ucierpieć z ręki jakiegoś złodupca.
Przyjaźń i wybaczanie sobie to wspaniała rzecz, ale czasem macie ochotę wkurzyć się na kogoś i spalić most łączący was z tą osobą. A tu się nie da, bo trzeba się pojednać i się kochać i w ogóle mega cukierkowo.
W pobliżu lasu Everfree pewnie łatwo oberwać.
Spędzanie czasu z Mane6 byłoby niby fajne? Twilight albo przeprowadzałaby na was eksperymenty albo cały czas czytała książki o rasie ludzi (bądź pisała, gdyby takich nie było), Applejack pewnie po chwili wróciłaby do pracy, za Pinkie nikt z nas nie nadąży, Rainbow powiedziałaby: "ludzie szmudzie, strasznie jesteście nudni" i odleciałaby robiąc Sonic Rainboom. Fluttershy bałaby się zagadać, a Rarcia... z nią spędzilibyście najwięcej czasu... dopóki nie zauważyłaby, że nie nadajecie się na manekina do jej strojów, bo stroje dla kucyków kompletnie na was nie pasują.

Reasumując:

Wcale nie tęsknicie do Equestrii, bo świetnie zdajecie sobie sprawę z tego, o czym napisałem. 

A pewnie negatywów jest więcej i przewyższają one pozytywy.

Z Equestrią jest tak jak z tą planetą podobną do ziemi Kepler 452-b, o której ostatnio głośno. 

Nie wiemy, jak tam jest (choć prawdopodobnie wystarczająco inaczej niż tu, by było nam tam zwyczajnie źle), ale ponieważ nigdy tam nie dotrzemy, to nagle jest to super miejsce, w którym każdy chciałby być.

W obu przypadkach to nie dlatego, że marzymy o tych miejscach, bo tam jest fajnie i tajemniczo.

Po prostu chcemy uciec

Od problemów, smutków, ziemskiego padołu,

innych ludzi

W rzeczywistości jednak nawet gdybyśmy mieli taką możliwość

Na nic nasze próby ucieczki

Ponieważ chcąc być w Equestrii czy na Keplerze

Nie uciekamy od ludzi, świata, problemów

Tak naprawdę uciekamy

Od siebie